Dag 33 23
juni
De parel van de Adriatische zee wordt Dubrovnik wel
genoemd. En hoe kun je zo’n ‘parel;’ nu beter benaderen dan vanaf zee? Dat doen
we dan ook. Vanaf Camping Kate in Mlini kun je met een pad en een trap naar
beneden, naar het strand. Daarvandaan vaart ook een bootje enige malen per dag
als een soort openbaar vervoer naar Dubrovnik. Voor 50 Kuna p.p. (zo’n 7 euro)
vaar je zo in een kleine drie kwartier naar de poort van de stad. Het is een
prachtige entree naar een prachtige stad, die niet voor niets op de UNESCO-lijst
van Werelderfgoed staat.
Dubrovnik is een populaire stop voor cruises en
bestemming voor dagtochten. Het is dan ook druk in de stad, heel druk. Opvallend
genoeg is het er ook heel schoon; we zien geen papiertje op straat liggen. Natuurlijk
maken we de rondwandeling over de bijna twee kilometer lange vestingsmuur
rondom de stad.
Al wandelend heb je zo steeds een ander gezicht op de daken van de stad met de kenmerkende rode, ronde pannen. Ook kijk je in de smalle, steile straatjes, die naar de hoofdstraat leiden en in de binnentuinen van twee kloosters. Natuurlijk kijken we bij de haven, waarna we later door de stad slenteren.
We lopen van poort tot poort door de hoofdstraat met zijn afgesleten gladde plaveisel, langs het Rectorenpaleis en langs de kloosters. In een van de straten lezen we bij een galerie van een plaatselijke kunstenaar over de beschietingen van de stad in december 1991 door het leger van Servië en over de daardoor aangerichte schade. Inmiddels is die schade vrijwel overal geheel hersteld. We klimmen de steile straatjes in en blijven eten in de Prijekosteeg, waar de restaurantjes zich aaneen rijgen.
Er wordt nog altijd gewerkt aan de stad; ook aan de buitenkant van de vestingsmuur.
Gezicht vanaf de stadsmuur |
Al wandelend heb je zo steeds een ander gezicht op de daken van de stad met de kenmerkende rode, ronde pannen. Ook kijk je in de smalle, steile straatjes, die naar de hoofdstraat leiden en in de binnentuinen van twee kloosters. Natuurlijk kijken we bij de haven, waarna we later door de stad slenteren.
Hoofdstraat in Dubrovnik |
We lopen van poort tot poort door de hoofdstraat met zijn afgesleten gladde plaveisel, langs het Rectorenpaleis en langs de kloosters. In een van de straten lezen we bij een galerie van een plaatselijke kunstenaar over de beschietingen van de stad in december 1991 door het leger van Servië en over de daardoor aangerichte schade. Inmiddels is die schade vrijwel overal geheel hersteld. We klimmen de steile straatjes in en blijven eten in de Prijekosteeg, waar de restaurantjes zich aaneen rijgen.
Er wordt nog altijd gewerkt aan de stad; ook aan de buitenkant van de vestingsmuur.
Deze werkers hangen letterlijk boven zee |
Bus 10 vanaf het onderstation van de kabelbaan brengt
ons ’s avonds terug naar de camping.
Gereden met de camper:
0 kilometer
Weer: Blauwe lucht
zonnig warm